Final days

Dat was het noorden! En nog 1 volle dag, en dan was dat ook Nicaragua.. Een volle dag die bestaat uit inpakken, hopen dat het allemaal in m'n koffer past én hopen dat het niet te zwaar is. Inpakken en heel erg veel hopen dus. En mocht het allemaal gelukt zijn (of niet), misschien een brownie van het Garden café als beloning, om het af te leren.. Ik vrees een beetje dat ik teveel souvenirs wil meenemen, en zo groot is m'n koffer (helaas) nou ook weer niet.. Daarbij toe te voegen dat ik de heenweg al aan het maximale gewicht zat, op 200 gram na. Ik ga het meemaken morgen.

In het noorden van Nicaragua zijn we naar de Somoto geweest, een soort Grand Canyon maar dan in het "klein". Was een grote kloof en daar kon je doorheen en scheen supermooi te zijn, dat wilden we uiteraard wel zien dan. Dus wij 's ochtends in alle vroegte (7 uur) in de bus. Twee uur later waren we er, over slingerweggetjes door de bergen, het noorden van Nicaragua is praktisch alleen maar bergen (en hier en daar een vulkaan, maar die heb je bij "ons" ook genoeg). Daar aangekomen kregen we een reddingsvest en waterschoenen, heel charmant, en begon onze wandeling. Het eerste stuk door een soort savanne-achtig gebied, dus de waterschoenen en ons reddingsvest waren een beetje out of the context. En toen waren we bij de kloof. Het begon met van steen naar steen springen, hoppen, lopen, klauteren. Dat ging nog wel prima, tot de stenen ineens onder water liggen, dan zie je dus totaal niet meer waar je loopt. Dus dat ging een beetje op de gok, en natuurlijk stap je dan een x-aantal keren nét naast of net óp een steen (ik dan). Goeie oefening voor je balans. Ook waren er hele stukken waar je moest zwemmen, nádat je van een rots af moest springen. En ja, springen moest want trappetjes hebben ze daar uiteraard niet. Maarliefst 1 hele meter heb ik gesprongen (hoger gaat helaas niet, en weet eerlijk gezegd ook niet of ik daar stiekem te schijterig voor zou zijn geweest..) want 20 meter was ook een optie. Goed, dus zwemmen, lopen, klimmen en klauteren, en uiteindelijk kwamen we bij een roeibootje dus ook nog een stukje door de kloof gevaren. Heel gaaf, overal waar je omhoog keek zag je de wanden van de kloof. Onze gids ging op een gegeven moment water spetteren, kwamen er allemaal vleermuizen uit de rotsen zetten, ook heel gezellig. Maar wel echt supermooi en gaaf om gedaan te hebben! Na een wandeling - bij gebrek aan een beter woord - van 4 uur waren we weer terug en kregen we onze lunch, onder andere gallo pinto. Jamjamjam, dat had ik wel echt gemist.. Dat is iets wat ik totaal niet ga missen van hier.

Verder zijn we naar een sigarenfabriek geweest en heb ik m'n eigen sigaar gemaakt. Oke oke met hulp van een van de mannen die daar werkten. Ik heb eigenlijk het mannenwerk gedaan, ze hebben het heel strikt verdeelt. De mannen doen dit, en de vrouwen doen ander werk want (let op) mannen hebben daar de motoriek niet voor. Ghehe. Het duurt ongeveer een jaar om een sigaar te maken, van tabaksblad tot sigaar. Wist ik helemaal niet, vind ik best lang. Voor meer feitjes komt u maar langs, als ik ze tegen die tijd nog allemaal weet.. Ook hebben we nog ontbeten op de nummer 1 plek in Esteli, nou die heeft z'n nummer 1 wel waargemaakt. Superlekker (bijna normaal!) brood, met (bijna normale!) kaas en superlekkere kaneelthee. Feit dat ze een hele grote tuin hadden met schommel en kabelbaantje is ook een groot pluspunt. Kabelbaantje was wel voor kinderen onder de 12, een man wist niet hoe snel hij dat moest vertellen nadat ik die had uitgeprobeerd. Helaas..

Nu zit ik in m'n eentje in ons hostel. Ik blijf ons zeggen, terwijl er dus eigenlijk geen ons meer is haha. Er zijn nu 3 fransen, ook gezellig, maar niet te vergelijken met daarvoor. Nog iets meer dan een dag, en dan zit ik in de taxi naar het vliegtuig. Op naar de warme douche, m'n eigen bed, brood met kaas of hagelslag, mensen die Nederlands spreken, auto's die niet om de 5 seconden toeteren, m&m's, m'n pantoffels, alle lieve mensen in Nederland en op naar de kou... Dat ga ik wel missen van hier, de zon, het lekkere weer, het zwembad, de vriendelijke mensen, de vulkanen, het (meeste) eten, Granada, de kindjes van stage, de mentaliteit van de mensen, het zwembad, de wekelijkse uitstapjes, het idee dat je altijd veel geld in je portemonnee hebt (haha go cordebas), de cocktails, de films en series die we hier keken met z'n allen, de docenten van stage, alle leuke en lieve mensen die ik hier ontmoet heb, Kelly's bar, de hangmat, het feit dat iedereen kan dansen en dat ook doet, overal paarden en koeien in de berm of op de weg, de straatverkopers (ook al schreeuwen ze soms wel heel hard) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat ik niet ga missen zijn de bonen, enge mannen met machetes, de man in ons hostel die om 6 uur 's ochtends altijd gaat vegen, dat 6 uur opstaan hier niet belachelijk vroeg is, dat op tijd zijn hier niet een heel bekend begrip is, dat iedereen je op straat naroept, de muggen, het Spaans altijd overal, zwerfhonden en zwervers en de koude douche elke dag..

Conclusie: naar huis gaan is altijd dubbel, maar ik vind het ook wel weer heel fijn om dinsdag weer gewoon thuisthuis te zijn, ook al ben ik het hier ook wel een beetje als thuis beginnen te beschouwen. Ik heb hier echt een geweldige tijd gehad, en ben echt super super super blij dat ik dit gedaan heb! Drie maanden zijn voorbij gevlogen, Nicaragua is echt een geweldig land. Klinkt standaard maar het is echt waar. Heb hier een toptijd gehad en had het voor geen goud willen missen! Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve en leuke reacties elke keer, is echt ontzettend leuk om te lezen. Als ik weer een beetje hersteld ben van m'n jet lag komende week zal ik nog een laatste update doen, en dan is het gedaan. Tot snel in Nederland!

Hasta luego!