Nicaraguaanse beestjes zijn niet zo mijn ding

Hoi! Ben ik weer, even met een update aangezien het alweer bijna 2 weken geleden is sinds mijn laatste verslag. Vorige week maandag begon ik met een week Spaanse les, weer 4 uur 1 op 1 les, en huiswerk voor de volgende dag.. Maar ik kan wel zeggen dat ik echt nog iets geleerd heb van die week, m'n Spaans is er wel door vooruitgegaan. Nu vasthouden, mucha práctica, práctica, práctica, aldus mijn profesora. Met de activiteiten was ik heel blij, want de volcan Masaya en Katharina stonden op het programma, wilde ik allebei nog zien!

Maandagmiddag gingen we met school naar een museum naast een (van de vele) kerk(en) hier in Granada. Heel veel schilderijen, een maquette van de hele stad (kijk, daar is mijn hostel!, compleet onduidelijk want er zat glas voor, en de plattegrond was zo groot als een flinke kamer), gebruiksvoorwerpen, urnen en wat al niet meer. Moet heel eerlijk zeggen dat ik het na een tijdje wel weer goed vond, maar wel leuk om gezien te hebben.

Dinsdag, padadaam, de volcan Masaya! Is hier redelijk dichtbij (bij Masaya, heel verrassend), niet zo heel hoog vergeleken met andere vulkanen, maar wel heel actief. Zo actief zelfs dat hij elk moment kan uitbarsten (en ja, dus ook toen wij daar liepen)... Bestond uit 5 kraters, waarvan er nog maar 1 actief was, de rest was al begroeid met bomen en dergelijke. Uit die actieve krater kwam zoveel stoom dat je er niet doorheen kon kijken, je kon de gassen ruiken (hele typische geur, kan niet precies uitleggen waar het naar ruikt) en je kon al helemaal niet zien hoe diep de krater was. In het donker kan je schijnbaar lava zien gloeien, "helaas" waren wij er toen het licht was. Eerste stuk met de auto omhoog, en het laatste stuk omhooggelopen. Ging me verrassend goed af, was zo boven haha. Mooi uitzicht over Granada, en in de verte kon je de Mombacho vulkaan zien (heb ik een tijdje terug getrotseerd, die is een stukje hoger). Bij de Masaya vulkaan was ook een klein museum met alle dieren die er leefden, nou.. Tot poema's aan toe. Maar dit waren kleintjes zei ze, dus ik: KLEINTJES?! Nou goed, toen ze waren uitgelachen om m'n ietwat overdreven (toch wel oprechte) reactie gingen we de vulkaan op. Gelukkig zijn die poema's nachtdieren en hebben we ze niet gezien. Sowieso weinig dieren gezien, volgens mijn profesora zaten ze alleen op plekken waar weinig tot geen mensen komen, valt wat voor te zeggen.

Woensdag zouden we vrij zijn, maar het schema is omgegooid (tja, het blijft Nicaragua, het feit dat er überhaupt al een schema is, is al heel wat) en gingen we naar Katharina. Een uitzichtpunt over Laguna de Apoyo, wat een kratermeer is. Jawel, een meer in de krater van een vulkaan, dus als je gaat zwemmen zwem je in de vulkaan. Is daar supermooi, maar we kwamen daar niet om te zwemmen, maar om Spaans te leren. Dus wij op de top aan een stenen bankje Spaanse les, heel praktisch want het waaide zo hard dat alle papieren steeds wegwaaiden. Op een gegeven moment had ik het echt heel koud (wonderlijk, komt hier vrij zelden voor). Nou moet ik zeggen dat ik ook m'n vest vergeten was die ochtend, iets met opsta-problemen.. Maar dan nog. Iets eerder dan het plan was gestopt en een stukje over de oude vulkaanrand gelopen, supermooi uitzicht. Daarna geluncht, om dat heel kort samen te vatten: bij een open raam (ja binnen, wat apart is, nog steeds koud, want niet het plan was, maar heb uiteindelijk aan de ober gevraagd of ie hem toch dicht kon doen, moest ie de tafel maar 1.5 meter voor verschuiven..), met 2 mannen die een leuk deuntje speelden (zo hard dat je geen gesprek meer kon voeren, gelukkig gingen ze na een tijdje weg) en een sandwich die ietsje tegenviel. Geeft allemaal niks, weer een verhaal rijker. Tegen de tijd dat we met het openbaar vervoer weer terugwaren in Granada was het wel weer warm zat, zon en niet zo'n idioot harde wind is een betere combinatie vind ik persoonlijk.

Donderdag gingen we sopa de albondigas maken, óf, beter gezegd: soep met brokken. Ik hoor te weten wat de ingrediënten precies waren, maar ik heb het niet opgeschreven en ben het een tikkeltje vergeten. Er zaten in elk geval halve (ik overdrijf niet) maïskolven in, nog grotere stukken kip mét bot, stengels zo lang als asperges en zo nog een aantal dingen. En dat moet je dan eten met een lepel. Het was eigenlijk nog best lekker, maar echt heel lastig om te eten, dat je denkt: waarom doen ze die stukken niet gewoon door de helft? En dan nog 2 keer door de helft, dan past het tenminste op mijn lepel.. Mijn profesora vroeg: "In Nederland eten jullie het zeker met een vork he? Ja hier in Nicaragua eten we dit met alleen een lepel". Ik heb uitgelegd dat in Nederland de brokken 5x zo klein zijn, ik weet niet of ze het helemaal begreep, ze vonden het in elk geval maar raar. Nouja ik vond dit raar dus dan staan we weer quitte. Raar, maar lekkerder dan verwacht. Noot: niet lekker genoeg om in Nederland nog een keer te maken haha.

Vrijdag heb ik mijn certificaat gehaald! Officieel "geslaagd" voor Spaanse les, voor zover dat kan. In elk geval een bewijs van de weken dat ik Spaans heb gevolgd, superleuk. 's Middags met een tikkeltje stress naar de dokter, nadat al m'n hostelgenootjes ook al geweest waren. Met als resultaat: parasieten en een infectie, dubbelfeest! Dus nu aan de kuren, in de hoop dat het dan heel snel weer beter gaat. Verklaard in elk geval de vermoeidheid waar we hier allemaal last van hebben. Kunnen we allemaal genieten van onze parasieten (in rijmen zijn we heel creatief hebben we gemerkt). Het weekend is eigenlijk heel snel voorbijgegaan, en maandag ben ik alweer begonnen met stage. Heel gek dat het nog maar een paar weekjes zijn, de kindjes zijn zó lief! Ze kunnen intussen ook m'n naam zeggen (oefening baart kunst), en dat is heel wat, want wanneer de mensen hier vragen naar m'n naam (als ze het zelf moeten opschrijven voor iets) geven ze mij de pen, want Mar-jo-lein is echt te ingewikkeld. Ik heb vanavond gegeten als Maria, supergrappig. Heb eerst Marjolein geprobeerd, maar toen keek hij zo moeilijk dat de rest zei: maak er wat moois van, nou prima. Lesgeven gaat ook echt steeds beter, nog steeds elke dag iets meer, en de docenten hebben me echt geaccepteerd in hun school en in hun groep, en de kindjes begroeten me elke morgen enthousiaster.

Vandaag, -sorry dat ik moet ik toch even kwijt- riep 1 van de kindjes: "een spin, een spin!!" Nadat ik had bedacht welk dier hij bedoelde (in Spaans he, kost even denken) ging ik kijken, vond ik al heel dapper. Toen zag ik zo'n groot beest zitten dat ik schrok, vervolgens dacht ik dat ie nep was (dus ik vond m'n reactie al weer heel overdreven.). Todat.. ie bewoog. Was het gewoon een spin zo groot als m'n hand (serieus) met dikke harige poten. Een vogelspin, zo u wilt, ik weet het niet, zo ver gaat m'n kennis niet, een spin is een spin en betekent afstand -en veel-. Hij had ook een kindje, en de lerares ging ze met een bezem te lijf. Helaas is ie onder de kast gevlucht en leeft ie dus nog, dus met een beetje geluk is ie er morgen gewoon weer. Oprecht de grootste spin die ik ooit gezien heb (dierentuinen etc. niet meegerekend), en dat in een school. Nou heb ik daar ook al is een schorpioen gezien dus het zou me niet heel erg moeten verbazen...

Nog maar 3 weken en dan ben ik al weer terug! Dus extra genieten van de laatste weken, het zwembad is al 2 keer bezocht deze week, en er staan nog meer leuke dingen gepland. Als ik terugkom is het eerste waar ik van ga genieten een warme douche, 100%. Bij gebrek aan warm water hier (in het hele land trouwens, niet alleen "hier" of "thuis") douche ik namelijk al bijna 3 maanden koud...Oh en uiteraard moet ik werken aan m'n onderzoek, wat ietsje meer tegenvalt dan verwacht, dus ik ben nu op zoek naar een middenweg tussen school en genieten, tja dat is een lastige maar daar red ik me wel mee. Hasta luego!